Ik doe niet echt aan goede voornemens en toch ook weer wel. Hoe kan dat nu? Ik begin met die goede voornemens niet per se op 1 januari, maar verzamel ze eerder in de loop van het jaar en met echt nieuwe dingen begin ik pas tegen of in de lente. Veel natuurlijker aangezien de winter gaat over naar binnen keren en de dingen pas in de lente terug beginnen te groeien.
Maar goed, ik wil je voor 2024 wel wat wensen. Voor de huisonderwijzers onder ons, maar ook voor ieder ander die dit leest.
Verwondering
Ik kan me nog elke week verwonderen over de verwondering, de open blik waarmee kinderen kijken. Echt goed ben ik er zelf niet meer in, maar soms gebeurt het me nog wel. Vooral als ik in de natuur ben. Zo prachtig dat ik dat kan vinden. Of zo ingenieus. Maar die kinderen van me helpen me er dus wel bij. Met hen op uitstap gaan en de wereld wat door hun ogen zien, dat is wat ik je wens. Maak tijd, neem tijd, sta stil en verwonder je.
Een groepje gelijkgestemden
Veel vrienden hebben is volgens mij niet nodig. Ik kan ze alleszins met veel gemak op m’n twee handen tellen en de meesten daarvan ken ik al minstens de helft van mijn leven (en dat is zonder overdrijven). Ook al ken ik ze al zo lang, het zijn wel allemaal mensen die toch op z’n minst een beetje denken en in elkaar steken zoals ik. Wil dat zeggen dat we het over alles eens zijn? Nee, natuurlijk niet. Van die mensen die ik al minstens de helft van mijn leven ken, geeft er niemand huisonderwijs bijvoorbeeld. Maar we hebben wel andere raakvlakken én ze begrijpen de keuze. Ik wens je ook zo’n groepje vrienden waar je lekker jezelf kan zijn.
Zelfzorg
Nee, niet de cheesy saunabezoeken of een hele dag bij de schoonheidsspecialist liggen. Dat kan, maar hoeft geen zelfzorg te zijn én het is vaak niet haalbaar om dat regelmatig te doen. Met zelfzorg bedoel ik de kleine dingen des levens waar je op en top van kan genieten en waar je op dat moment behoefte aan hebt: op je gemak een warme tas thee drinken met een boekje erbij, een wandeling maken in het bos, een serie kijken onder een dekentje, dansen op je favoriete nummer … En ook letterlijk voor jezelf zorgen door alles toe te laten: hoge toppen, diepe dalen, alles ertussen, de fouten, de trots, de sh*t en het geluk. Ik wens het je toe om te mogen groeien richting jezelf. Niet per se de beste versie van jezelf, maar vooral jezelf.
Dankbaarheid
Ik heb het al vaak gezegd, maar ik blijf het herhalen: dankbaarheid is zo krachtig en zo schoon. Toegegeven, in het begin of op de donkere momenten misschien niet altijd even gemakkelijk. Maar begin klein, met één ding waar je dankbaar voor bent. En met klein bedoel ik echt klein: een mooie zonsopgang, de maan, de lach van je kind, een knuffel van je partner, een compliment van een collega, een lief bericht van een vriendin … Klein en tegelijk groots. Focus je daarop en je zal merken dat je, als je het maar vaak genoeg oefent, er vanzelf beter in wordt om het te zien, om het te voelen. Een leven vol dankbaarheid is wat ik je wens.
Veel plezier
Laat dat volwassen gedoe soms voor wat het is en speel. Ik voelde het onlangs nog toen ik even een sneeuwballengevecht hield met de meisjes. Hoe goed dat kan voelen. Ik ben echt geen geboren speler. Zelfs als kind vond je me vaak met een boekje in een hoekje en ook nu is spelen niet iets dat ik per se graag doe. Maar toch probeer ik het af en toe vol overgave te doen. Ga op zoek naar dat waar jij blij van wordt en doe het vaker. Met of zonder je kind. Ik wens iedereen veel twinkeltjes in z’n ogen en in z’n hart.