Het is bijna bedtijd voor de kindjes. We zitten in de badkamer en het is tijd om te wassen, pyjama’s aan te doen en tanden te poetsen. De opgestapelde spanning en frustratie zit meestal te wachten tot dit moment. Of bij ons toch. Met als resultaat kindjes die zeuren, hangen, weglopen, alles (letterlijk) uit de kast halen … Enter verbindend spel in de badkamer.
Er zijn al heel wat spelletjes de revue gepasseerd. Alles hangt af van mijn mood, die van de kindjes en wat er juist speelt. Ik deel er even een aantal ter inspiratie.
Wassen
- De washand is een monstertje dat eten wil. Het knabbelt aan de handen, de tenen, de buik …
- Soms mogen de kindjes mij eerst wassen.
- Als ze weglopen, gebruiken we soms een denkbeeldig touw of een denkbeeldige vislijn om ze terug te trekken.
Tandenpoetsen
- Ik ga met mijn tandenborstel op zoek naar de tanden. De tandenborstel kijkt eens van dichtbij naar de tenen, onder het T-shirt, achter de oren …
- Ik zeg dat ik de tanden ga poetsen, maar poets in plaats daarvan de buik of de neus of …
- Soms mogen de kindjes mijn tanden poetsen. (Verschrikkelijk is dat!)
- Als ze hun mond niet willen open doen, ga ik op zoek naar de deurbel. Ik duw eens op hun neus en zeg ding-dong. Op een gegeven moment kregen we zo ons eigen spelletje waarbij ik bij de buren (mijn neus) moest gaan bellen om haar deur (de mond) open te krijgen. Of ik moest de code intypen op haar keel.
Pyjama/kleren aandoen
- Ik probeer de kleren soms zelf aan te doen.
- Wat ik meestal doe: de kleren verkeerd aandoen. De broek zet ik op het hoofd, het T-shirt doen we aan de benen … Altijd veel gegiechel en een “Nee, mama” als gevolg.
Deze spelletjes zetten in op verschillende zaken zoals bv. machtsomkeer. Het is een beetje zoeken naar wat werkt voor jou en je kind. En weet ook dat ik hier niet altijd zin in heb. Als ik volledig overprikkeld ben, kan ik dit niet meestal niet.
Heb trouwens ook geen schrik dat zo alles een spelletje wordt en blijft. Veel van deze spelletjes doen we nu niet meer omdat het op dit moment niet meer nodig is.
Wat niets met spel te maken heeft, maar ook kan helpen, is het geven van autonomie: laat je kind zelf kiezen wat het eerst doet (in de mate van het mogelijke), of het zichzelf wil wassen of niet … Die vrijheid en zelfstandigheid geven kan soms ook al heel veel doen.