Toen onze oudste dochter geboren werd, had ik nog nooit van Montessori in de thuisomgeving gehoord. Ik kwam er eerder toevallig bij uit toen ze al bijna een jaar was en ik op Pinterest aan het zoeken was naar activiteiten om met haar te doen. Bij haar heb ik dus niks van Montessori toegepast toen ze net geboren was.
Ondertussen ben ik helemaal fan en wilde ik het graag toepassen vanaf dat ons tweede kindje geboren was. Er zijn een aantal dingen die wij hier thuis toepassen en die perfect binnen Montessori passen.
Topponcino
Niet één of ander koffiedrankje, ik moet daar altijd aan denken, maar een klein matrasje dat gebruikt wordt om de overgang van de buik naar de “echte wereld” wat zachter te maken. Dat klinkt een beetje wollig, maar het komt er eigenlijk op neer dat je als mama vooraf slaapt met de hoes van de topponcino. Als de baby dan geboren is, kan je het matrasje voor verschillende dingen gebruiken. Het biedt je baby een herkenbare omgeving en geur en geeft dus vertrouwen. Wij gebruiken het om haar op te laten slapen, om haar vast te laten houden door haar zus, om haar door anderen vast te laten houden en nemen het ook mee op verplaatsing om in een nieuwe omgeving iets herkenbaars te hebben. Het is trouwens ook handig om je slapende baby weg te leggen aangezien het niet plots in een koud bedje gelegd wordt.
Een topponcino wordt vooral de eerste acht weken gebruikt en is niet ter vervanging van echt contact met de ouders. Als ik borstvoeding geef, haar knuffel of ze bij haar papa ligt, is dit allemaal zonder topponcino.
De handen vrij laten
Onze oudste dochter had direct na de geboorte krabwantjes aan, zoals heel veel baby’s in onze omgeving. Ik vond dat iets vervelend want dat bleef nooit fatsoenlijk aan, maar hey, het was dat of van die lelijke scharen in haar gezichtje.
Nu zijn de krabwantjes in de kast gebleven. Ja, ze heeft zich hierdoor al eens gekrabd. Nee, niet zo erg dat ze er zelf last van had. De reden dat ik de krabwantjes in de kast gelaten heb, is dat haar handen een referentiepunt zijn van de zwangerschap. Het is een punt van herkenning voor haar, net zoals mijn hartslag dat bijvoorbeeld is. Door haar handjes vrij te laten, krijgt ze opnieuw iets vertrouwds dat haar kan gerust stellen.
Dat is ook één van de de redenen dat wij niet inbakeren. Als ze onrustig is, pak ik haar bij mij, ook ’s nachts.
Zwart en wit door het hele huis
Wie me volgt op Instagram, zag al voorbij komen dat ik samen met de oudste dochter kunstwerkjes maakte met zwarte verf.
In het begin zien baby’s enkel contrasten en zijn deze eenvoudige patronen van zwart en wit dus ideaal om hen naar te laten kijken tijdens de weinige tijd die ze wakker zijn.
Wij hebben dit in de badkamer, in haar speelhoekje en aan het verschoningskussen hangen of staan.
Ikzelf heb geen “officiële” Munarimobiel, maar heb er wel zelf ééntje gemaakt die daarop gebaseerd is. Nu nog een manier vinden om die op te hangen en dan hebben we nog een extra speelgoedje voor haar.