Ik heb voor 2024 een idee: zoveel mogelijk zelf maken. Dat gaat van brood, over poetsmiddel tot appelazijn en nog heel wat andere dingen zoals ondersteunende middeltjes en zalfjes voor ziekte en gezondheid, koeken, plantaardige melk … Het lijkt me leuk om te doen en ik vind het interessant om te ontdekken hoeveel dingen je eigenlijk kan maken zonder al te veel moeite. En hoeveel gezonder het dan ook is want zelf steek ik er geen brol in zoals E-nummers en veel te veel suiker.
Enfin, ik ben het jaar in ieder geval goed begonnen met (zuurdesem)brood, koeken, appelazijn, poetsmiddel, wc-bommen, pasta, haverdrank en ik vergeet waarschijnlijk nog wel wat. Van sommige dingen wist ik totaal niet hoe dat moest, van andere had ik al wat meer kaas gegeten. Ik leer of leerde het zoals ieder mens leert die iets interessant vindt.
Wat ik deed:
- Proberen, mislukken, opnieuw proberen (soms wel 20x)
- Boeken lezen
- Recepten opzoeken om losjes te volgen
- Filmpjes bekijken
- Mijn eigen proces zelf beoordelen
- In één week vijf verschillende dingen maken om dan een week niks zelf te maken.
- Zelf kiezen wat ik wel en niet zelf wil maken op dat moment
Wat ik in ieder geval niet deed was:
- Wachten tot iemand zei dat het nu tijd was om het volgende te leren
- Voor alles een leerkracht inhuren (met uitzondering voor het zuurdesembrood een paar jaar terug)
- Mijn werk laten beoordelen
- Recepten tot in het detail volgen
- Iemand anders volgens een vooraf uitgekiend plan laten beslissen wat ik zou gaan maken
Ik deed het op mijn manier: niet heel nauwkeurig, met boeken en internet als bron, met trial and error, door interessante mensen te volgen op Instagram als inspiratie.
Cursussen volgen is leuk en aardig, maar ik heb geen geld noch tijd om dat te doen. Daarbij heb ik graag dat het een beetje vooruit gaat als ik geïnteresseerd ben in iets. Ik wil dan veel ineens weten of proberen en niet moeten wachten tot er een volgende les is. Daar komt nog bij dat ik ook geen zin heb om mijn tijd te verspillen aan dingen waar ik geen interesse in heb. Brood bakken met een broodmachine zegt me bijvoorbeeld niks want ik heb geen broodmachine en ben ook niet van plan om er één te kopen.
Als ik een term tegenkom dat ik niet ken, levain bv., dan ga ik dat opzoeken. Ik moet niet eerst alle woordenschat kennen om in mijn opzet te slagen. En ik heb ook niet per se iemand nodig die me bij het handje pakt om alles stap voor stap te doen. Bij dat zuurdesembrood was dat handig. Dat geef ik toe. Ik had het al eerder geprobeerd, maar kreeg maar geen starter gemaakt ondanks alle informatie op het internet. Maar los daarvan heb ik geen lessen gevolgd. Ook niet voor andere dingen die ik ooit al leerde op mezelf: Human Design, websites aanpassen met html en css, afgestemd opvoeden (ook met gevoel uiteraard). Ben ik daar een expert in? Nee, verre van. Wil ik dat zijn? Nee, ook niet nodig. Ik leerde dat allemaal omdat ik ofwel de nood ofwel de interesse ofwel allebei voelde.
En weet je wat? Leren bij kinderen gaat hetzelfde: als we alles in kleine stukjes opsplitsen en elk stukje dan ook nog eens tot in het oneindige herhalen dan gaat de goesting om het te kunnen of te weten in veel gevallen al snel over. Die basis is misschien nodig, maar daar begin je meestal niet mee. Er is iets dat je wilt kunnen, in mijn geval een brood bakken. Dan ga ik dat ook doen. Ik ga niet eerste 100x oefenen om dat zuurdesembrood de perfecte vorm te geven. Ik herinner me die eerste keer nog tijdens de workshop. Ik kreeg dat brood niet in de juiste vorm. Het was te nat en plakte daardoor te hard. Ik heb op geen enkel moment gedacht dat ik dat dan maar eens eerst moest gaan oefenen. Als dat wel het geval zou zijn geweest dan had ik waarschijnlijk nooit nog een zuurdesembrood gebakken. Ik oefende gaandeweg, elke keer bij het bakken van een brood en nu kan ik het.
Mijn kinderen, en die van jou waarschijnlijk ook, leren dus op dezelfde manier: ze vinden iets interessant, duiken erin, ontdekken dat ze misschien ook nog andere dingen moeten leren en duiken daar weer in. Om dan twee dagen later misschien iets anders interessant te vinden. Of misschien ook niet en weken bij datzelfde te blijven plakken.