In het begin van mijn “alternatieve route” als ouder, las ik het boek How 2 talk 2 kids. In dat boek gaat het over praten met je kinderen, oplossingen zoeken in plaats van straffen en/of belonen. Het gaat ook over je kind de consequenties laten dragen van zijn gedrag. Ik herinner me een voorbeeld van een mama die alleen naar de winkel gaat omdat haar kind zich de vorige keer niet netjes kon gedragen. Ik volg dat voorbeeld en het laten dragen van consequenties. Maar ik volg het maar deels.
Ik weet als geen ander hoe heerlijk het kan zijn om alleen naar de winkel te gaan. Zeker als het de keer ervoor een uitdaging was om mét kind te gaan. Tegelijk heb ik onlangs ook ingezien dat zo’n consequenties niet altijd rekening houden met het leerproces van kinderen. Want hoe kunnen ze iets leren als ze er, door de consequentie, niet meer mee in aanraking komen? Door erover na te denken? Ik ga niet zeggen dat dat niks doet, maar er zijn maar weinig kinderen die er effectief diepgaand over nadenken en nog minder die er dan ook nog iets door leren.
Ze leren door te doen. Door te ervaren. Met ons als gids om hen door het leerproces te leiden.
Dus ja, neem iets weg als het écht nodig is voor de veiligheid of voor je humeur. Maar hou rekening met leerkransen en het groeiproces. Een kind moet niet alles ineens kunnen. Het mag fouten maken en leren. En zeker met jou aan z’n zijde.