Ongeveer 6.5 jaar heeft dit Ikea-keukentje in onze keuken gestaan. Even lang diende het als minikeuken voor de meisjes met snacks die ze konden nemen, water dat ze konden gebruiken om hun handen te wassen en met plaats om een snijplankje neer te leggen. Maar kleine meisjes worden groot en ondertussen zijn ze groot genoeg om, met opstapje, gebruik te maken van de grote keuken.
Het keukentje kregen we zoveel jaar geleden van familie. Zij hadden het niet meer nodig. Ik was toen helemaal fan van Montessori at home en had al op verschillende blogs hacks gezien om het keukentje echt functioneel te laten zijn. De speelgoedkraan werd eraf gehaald en in de plaats daarvan kwam een limonadetap zodat er een echt kraantje was om echt water in dat plastic bakje te laten. Leegmaken deed ik altijd zelf door het leeg te gieten in de gootsteen. Zo werd het gebruikt om handen te wassen, penselen uit te spoelen en poppen in te wassen.
Het vuurtje ging er op den duur ook uit en werd vervangen door een snijplank die groot genoeg was om het gat te bedekken. Die snijplank werd niet per se als snijplank gebruikt, maar wel als werkblad om bv. yoghurt in een kommetje te scheppen of een glas op te zetten.
Ik heb het keukentje nooit echt beschermd tegen waterschade wat maakt dat het wel wat geleden heeft. De laatste jaren plakte ik met dubbelzijdige tape een stuk plastic tafellaken op de bovenkant zodat het blad niet nog verder kon afbladeren.
Het is gek dat het nu weg is, maar het is goed. De meisjes gaan steeds vaker op zoek naar een snack in de eigenlijke keuken omdat ze in het kleine keukentje niet altijd konden vinden wat ze nodig hadden. De hoogte van het keukentje begon ook wat klein te worden om echt aan te werken en er was weinig plaats om de meisjes te zetten als ze echt mee aan het keukeneiland willen koken. Nu staan er twee opstapjes tegen de kast, daar waar het keukentje eerst stond. En er hangt een menukaart tegen de muur waarop de snacks staan waaruit ze die dag kunnen kiezen. Die staan op hun beurt allemaal op een plaats waar ze zonder al te veel gedoe aan kunnen.
En zo blijven we evolueren en groeien, samen met de meisjes.