Ik schreef er al wel eens over in mijn nieuwsbrief: over het waarom van het feit dat ik geen vaste prijzen heb. Maar ik ga er hier nog eens op in omdat het weer even actueel werd waardoor ik erover na ging denken én omdat het handig om naar te verwijzen.
Voor het grootste deel van mijn aanbod hanteer ik dus geen vaste prijzen maar betaal je wat je wil en kan. Je mag dus letterlijk bepalen wat je mij geeft. Dat vinden mensen vaak lastig, daar kom ik dadelijk op terug. Laat me eerste even vertellen hoe ik daar bij kwam en waarom ik het zo doe.
Ik heb altijd geworsteld met het bepalen van een prijs. Toen ik nog met vaste bedragen werkte, probeerde ik verschillende dingen: kijken naar anderen met een gelijkaardig aanbod, formules gebruiken, verlagen en verhogen… Niets voelde echt goed.
Op een gegeven moment kwam ik ongeveer twee mensen tegelijk tegen (online he) die werkten met het principe dat je bepaalt wat je betaalt (of wat je ruilt want dat deed die ene vrouw ook.)
Het inspireerde me. Ik voelde dat dat iets was wat ik wou proberen. Dat dat is omdat ik zelf geen prijs kan bepalen is daar de grootste reden voor, samen met het feit dat ik niet wil dat mensen uit de boot vallen enkel en alleen omdat ze de centjes niet hebben. Vooral ook omdat een deel van mijn publiek bestaat uit huisonderwijzers en die hebben het vaak minder breed dan een gezin waarvan beide ouders voltijds werken. Maar ook los daarvan: het voelt voor mij niet eerlijk, niet juist als iemand geïnteresseerd is in mijn aanbod maar het te duur vindt of gewoonweg niet kan betalen.
Ik krijg en kreeg dan soms de opmerking dat ik mezelf in de markt mag zetten. Dat ik geen prijs wil bepalen omdat ik mijn waarde niet kan of durf te voelen en dat heb ik ook lang gedacht. Dat ik ervoor weg liep. Niet durfde te vragen wat ik waard ben. Dat is niet zo weet ik nu. Ik weet wat ik kan, wat ik te bieden heb. En voor de juiste mensen is dat heel waardevol. Daarmee bedoel ik dat dat niet voor iedereen zo zal voelen en dat is ok. Dat moet niet.
Maar zelfs als het waardevol is dan nog vind ik het niet aan mij om een daar een bedrag op te plakken. €20 is voor de ene veel geld, van veel waarde en voor iemand anders amper voelbaar als hij het uitgeeft. Daar komt nog bij dat ik de waarde niet wil laten afhangen van een getal, een bedrag, maar van wat ik voor iemand kan betekenen. Dat is voor mij de échte waarde.
Dus ja, het maakt mij écht niet uit welk bedrag je mij geeft als het voor jou klopt. Hoe weet je of het klopt? Neem een bedrag in je hoofd. Gewoon het eerste dat in je opkomt. Voel. Verminder het. Voel nog eens. Vermeerder het. Voel opnieuw. Bij welk bedrag voel je een ja, een klik? Dat is het juiste. En ja, dat kost even tijd maar het maakt je bewust. En als er nu iets is dat ik je graag wil meegeven dan is het bewustzijn.
Nog even om af te sluiten: ik ben me ervan bewust dat ik de vrijheid heb dit te doen. Dat is deels omdat ik een partner heb en we voor de vaste kosten niet afhangen van wat ik binnenbreng en deels omdat ik nog ander werk doe (als zelfstandige maar wel min of meer met een zekerheid) waardoor ik weet dat mijn vaste kosten gedekt zijn. Maar ik probeer zelf ook heel bewust om te gaan met geld en eenvoudig te leven waardoor dat ook lukt. Ik kies ervoor om dat andere werk te doen zodat ik mijn vaste kosten als zelfstandige kan dekken. Ik doe dat allemaal zodat het juist voelt voor mij om jou geen vast bedrag te vragen. En dat is voor mij het belangrijkste.