Brieven voor een mooie [kinder]tijd #38

Je hoeft niet altijd waterdicht te zijn
Laat het maar merken, dan maar niet de sterkste
Want, nee, je hoeft toch niet perfect te zijn
Verzet die bergen een andere keer maar verder
Dus als je soms wil huilen en wil schreeuwen, het is oké
En als het er niet uit komt, schat, dan schreeuw ik met je mee
Je hoeft niet altijd waterdicht te zijn
Laat het maar merken, dan maar niet de sterkste

– Waterdicht van Hannah Mae

Een liedje dat hier door Spotify zelf werd afgespeeld. Het werd meteen omarmd door de meisjes en door mezelf. Ik zing het soms zachtjes als ze het moeilijk hebben. Om te laten merken dat het oké is.

Het kan zo helend werken om eens even te wenen. Om je niet altijd sterk te moeten voordoen. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor jou.

Mijn kinderen hebben mij ook al zien wenen. Uit frustratie, als ik het even niet meer weet en moe ben. Ik leg dat dan uit. Want die bergen verzetten dat lukt heel vaak met veel gemak. En soms ook niet. Dan is het te veel.

Ze hoeven mijn frustratie, verdriet of vermoeidheid niet op zich te nemen. Ze moeten het niet wegnemen. Dat is hun taak in de verste verte niet. Maar ze mogen er zo af en toe wel getuige van zijn. Want ik vind persoonlijk dat er nog te veel stemmen zijn die zeggen dat huilen zwak is. Dat je niet zo flauw moet doen. Altijd krachtig moet zijn. Dus als ik als voorbeeld kan dienen dat dat niet altijd moet. Dat ook grote mensen soms verdriet hebben dan is dat met veel plezier. Achteraf he, niet op het moment zelf. 😉

Deze is dus een boodschap voor jezelf en voor je kind: je hoeft niet altijd waterdicht te zijn.

Dit artikel was een onderdeel van mijn (bijna) wekelijkse nieuwsbrief Brieven voor een mooie [kinder]tijd. Je kan de volledige nieuwsbrief hier lezen en je er ook op abonneren als je dat zou willen.