Brieven voor een mooie [kinder]tijd #31

And all I ever need
Is just to be me
But it took a lifetime to see

– “How it feels to be me” van The Wanderer

Ik ontdekte een tijdje terug de muziek van The Wanderer. Een aanrader.

De tekst hierboven is dus van één van die liedjes en raakte me.

Al mijn hele leven zoek ik houvast om iemand te zijn. Niet per se mezelf. Ik keek naar anderen en diegenen die me aanspraken probeerde ik dan “na te doen”. Ik herinner me een kleine Stephanie die haar boekentas wilde indelen zoals die van een klasgenoot. Of die haar kamer dan zo probeerde in te richten zoals ze het had gezien in een tienertijdschrift.

Ondertussen ben ik dichter bij mezelf dan ooit. Voel ik beter en beter wat wel en wat niet bij me past en durf ik het ook meer en meer aan om ernaar te luisteren. Wat een uitdaging op zichzelf is aangezien dat niet altijd conventioneel is.

En toch betrap ik me af en toe weer op zo’n periode. Een periode waarin ik iemand ontdek, vaak online, die me inspireert. Leuk, zo iemand die je inspireert, maar het wordt iets anders als je dezelfde kleren wil gaan dragen als die persoon. Of dezelfde spullen wilt hebben. Of exact dezelfde dingen wilt doen. Dan bereik ik het punt dat ik mezelf weer een beetje verlies.

Gelukkig ben ik me daar ondertussen bewust van. Dat ik niet exact moet zijn zoals diegene die me inspireert. Dat de kleren, de spullen, de activiteiten … er niet voor gaan zorgen dat ik bij mezelf uitkom. Dat dat ervoor gaat zorgen dat ik een gelukkig en tevreden gevoel heb. Uiteraard kan ik me laten inspireren. Kan ik bepaalde zaken overnemen of uitproberen om te kijken of het bij me past. Kan ik nieuwe dingen leren die me aanspreken. Maar het moet geen copy paste zijn. Ik mag het op mijn manier doen. Met mijn eigen keuzes en mijn eigen stijl. Ik moet me niet zo onzeker (laten) maken om te denken dat ik met iemand anders te volgen zeker ga zijn. Dat is niet zo, dat weet ik ondertussen.

Bij mezelf blijven, mezelf zijn, dat is wat ik nodig heb. Dat is wat jij nodig hebt. Dat is wat je kind(eren) nodig hebben.

Dit artikel was een onderdeel van mijn (bijna) wekelijkse nieuwsbrief Brieven voor een mooie [kinder]tijd. Je kan de volledige nieuwsbrief hier lezen en je er ook op abonneren als je dat zou willen.