Toen ik voor ’t eerst zwanger was, had ik eigenlijk nog nooit gehoord dat het mogelijk, laat staan een goed idee, was om met je kindje samen te slapen. Ik wist wel dat er co-sleepers waren, maar vond het onnozel om nog een extra bedje te kopen want we hadden al een “gewoon” kinderbedje. Dat stond dan ook nog eens aan de kant van mijn partner want ja, wishful thinking dat hij ’s nachts ging opstaan om haar aan mij te geven zodat ik borstvoeding kon geven.
Gaandeweg leerde ik dat het kan, zeker als borstvoedende mama, en dat het zelfs een goed idee is om samen te slapen. Eerlijk is eerlijk: de grootste reden dat ik het op den duur ging doen, was omdat ik dan mijn bed niet meer uit moest en ik gemakkelijk verder kon slapen. Maar toen ze uiteindelijk een jaar werd, verhuisden we haar bed naar haar eigen kamer. Ik weet eigenlijk niet meer goed of ik haar dan soms nog meenam naar ons bed, maar ik denk het precies niet. Er stond een stoel in haar kamer en ik denk dat ik die gebruikte om haar te voeden. Gek dat ik me dat niet meer zo goed kan herinneren, maar dat komt ook omdat ik nu heel andere ideeën heb.
Bij een volgende zwangerschap had ik ondertussen geleerd dat samen slapen een goed idee was. Dat het vele voordelen had. Met zo’n piepklein prutske in één bed slapen vond ik wel wat spannend. Toch een co-sleeper dus. We huurden een halfjaar een Bednest. Heel praktisch want je krijgt dat toegestuurd en na een halfjaar stuur je dat gewoon weer terug. Die Bednest deed ik aan mijn kant open zodat ik gemakkelijk met mijn hand aan haar kon. De eerste twee weken werd die trouwens niet gebruikt. Al tijdens de eerste nacht merkte ik dat ze de hele tijd geluidjes maakte waardoor ik niet (gerust) kon slapen. Als ik haar bij mij nam, maakte ze die geluidjes niet. Die eerste twee weken sliepen we dus toch echt samen.
Ondertussen zijn we meer dan twee jaar verder. Ons bed van 1,40m werd een logeerbed en wij slapen ondertussen in een bed van 2m. Naast ons bed staat een kinderbedje, maar dat wordt niet gebruikt en dient eigenlijk gewoon als bedhekje. We slapen namelijk zo goed als elke nacht met vier in dat bed. De meisjes beginnen de nacht samen in hun bed op een andere kamer. Tijdens de nacht verhuizen ze meestal allebei naar ons bed.
Wij vinden het belangrijk dat ze ook ’s nachts nabijheid kunnen krijgen als ze dat nodig hebben. En de belangrijkste reden: op die manier krijgt iedereen het meeste slaap dan moesten we hen dwingen om in hun bed te blijven liggen.
Ik kan het persoonlijk iedereen aanraden, maar ons gezin is natuurlijk dat van jou niet. En er zijn wel wat dingen om rekening mee te houden. Zeker als het gaat over kleine baby’s zijn er wel een aantal richtlijnen om het veilig te houden. James McKenna is op dat vlak de naam die hier het meeste onderzoek naar gedaan heeft en er heel wat zinnige dingen over te zeggen heeft. Zijn boek Veilig slapen met je baby is een aanrader.