Als je dit nu niet aan het lezen zou zijn, wat zou je dan aan het doen zijn?
Het kan je een ongemakkelijk gevoel geven om eens bewust en kritisch naar je eigen schermgebruik te kijken. En toch … Het is volgens mij cruciaal als we het schermgebruik van onze kinderen willen aanpakken. Zoals ik in de post van gisteren al even aanhaalde: wij zijn hun rolmodel. Als je hen verbiedt om schermen (te veel) te gebruiken, maar je bent zelf vergroeid met je smartphone, hoe geloofwaardig ben je dan?
Ik schreef een tijdje geleden hoe ik mijn gsm vanaf half 10 ’s avonds op vliegtuigmodus zet. Guess what? Dat lukt me al enkele weken niet meer. Wat ik de laatste weken wel doe is uitloggen bij Instagram tijdens het weekend en overdag. Als de jongste een dutje doet, log ik soms terug in omdat het ook een stukje mijn werk is natuurlijk. Maar ik wil dat geen excuus laten zijn om het te misbruiken. Verder probeer ik mijn gsm zoveel mogelijk aan de kant te laten liggen. Foto’s en filmpjes maak ik er overdag mee en af en toe zoek ik eens iets op, maar daar probeer ik het bij te houden.
Met de nadruk op probeer want het is en blijft een proces dat soms minder vlot verloopt. Maar het is belangrijk voor mij dus probeer ik het toch elke keer weer opnieuw. Wat het in mijn geval nog lastiger maakt, is dat social media een deel van mijn job is. Ik heb groepen op Facebook die bij mijn cursussen horen en ik op Instagram heb ik heel wat contact met anderen. Net daarom vind ik het eens zo belangrijk om een balans te vinden. Anders loopt mijn werk en privé nog veel harder in elkaar over dan nu.
Het helpt me om een afgebakende tijd te voorzien en mijn gsm ’s avonds op tijd uit te zetten. Zelfs als dat een tijdje niet lukt, probeer ik dat toch weer opnieuw. Daarnaast probeer ik ook een lijstje in mijn hoofd te houden met dingen waar ik wel tijd aan wil besteden: lezen, creatief zijn, knuffelen met de meisjes en mijn wederhelft, piano leren spelen …